Τελικά κάθε μέρα που περνά και πάμε να ξεχάσουμε ότι κάποτε ήμασταν ζώα, έρχεται κάτι σαν αυτό να μας θυμήσει την πραγματική μας υπόσταση.. Αυτή που μας έφερε στο σημείο που είμαστε σήμμερα. Σε μια πατρίδα ημικατεχόμενη and proud of it που θα έλεε και ο Αρχιεπίσκοπος μας.. Η λογική του second best solution πέρασε αυτόματα απο την κυβέρνηση στην εκκλησία. Καθόλου παράξενο...Ούτως η άλλως σε τούντο τόπο η εκκλησία τζιαι οι πολιτικοί εσυναγωνίζουνταν μια ζωή ποιος θα κάμει την μεγαλλύτερη μαλακία...Πολλές φορες δε, εκάμναν που μισή την μαλακία ούτως ώστε να μεν μείνει κανένας παραπονούμενος...
Εξέφυγα όμως που το θέμα μας... Κάθε φορά που ανακαλύφκεται κάτι τέτθκοιο, ή ακόμα τζιαι κόκκαλα "εξαφανισθέντων" τουρκοκύπριων ( παντής τζιαι εξαφανίστηκαν μόνοι τους ) διερωτούμαι αν όντως αξίζουμε να λυθεί το πρόβλημα μας. Τι ακριβώς εκάμαμεν για να θεωρούμαστε σήμμερα έτοιμοι να δεχτούμε μια λύση? Ποιον προσπαθούμε να περιπάιξουμε όταν δεν επεράσαν ούτε καν 40 χρόνια που τότε που εκαθαρίζαμεν τζιαι εκαθαρίζαν μας? Όταν αρκετοί που τζίνους που αναλάβαν το ρόλο του καθαριστή ακόμα εν ζωντανοί τζιαι διοικούν μας?
Μήπως τελικά κάμνουμε παναύρι με τον νου μας? Μήπως είμαστε τόσο αφελείς που πιστεύκουμε ότι "περασμένα ξεχασμένα σιορ" που ούλλους? Ή με την πρώτη φασαρία θα αρκεύκουμε να ξεθαύκουμε οπλισμό τζιαι να θαύκουμε κόσμο πάλε...?
Μήπως στην τελική έχουμε ότι ακριβώς αξίζουμε?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Το ερώτημα εννεν αν έχουμε εμείς οτι αξίζουμε, εν αν έχουν οι "άλλοι" παραπάνω απ'οτι αξίζουν.... αρα στο πνέυμα της δικαιοσύνης που μας διακατέχει πρέπει να κάμουμε κατάσχεση
Post a Comment